Браслаўскі край

Патапенка Людміла

Усіх гасцінна сустракае
Мой родны край – бясконцы свет,
Усіх ён шчыра прывячае
Азёр бяздоннем, бегам рэк.
Абраны Богам гарадочак:
Святыняй ззяюць туманы,
У люстры возера тут ноччу
Смяюцца зоры з вышыні…
Мой Браслаў з сінявы нябёсаў
Прыгожы казачнай красой,
Бы востраў райскі ў Еўропе,
Ён свеціць сціплай чысцінёй.
Ён маніць водарам духмяным,
Палоніць неба вышынёй,
Куточак мой зачараваны,
Край браслаўскі, адзіны мой.
Твая ўсмешка, край любімы,
У азёрах чыстых, у лясах,
У крыку чаек гаманлівых
І ў празрыстых туманах.

Усіх гасцінна запрашаю
На Браслаўшчыну - край святы:
Ён вам адкрыта нагадае,
Што ўсе самоты знікнуць…
у возеры!